نقش اعتصابات مردمی در فرآیند پیروزی انقلاب اسلامی (شهریور-بهمن1357)

اختناق و خفقان حاکم بر فضای سیاسی کشور در دوره حکومت پهلوی به ویژه پس از قیام 15 خرداد 1342 موجب شد که جامعه تا حد انفجار پیش برود. با روی کار آمدن جیمی کارتر در ایالات متحده آمریکا و شعار وی مبنی بر رعایت حقوق بشر، شاه نیز به ناچار تحت فشار سازمان های بین المللی تصمیم به ایجاد فضای باز سیاسی گرفت. به وجود آمدن چنین فضایی پس از سالها سرکوب و زندانی کردن فعالان و کنش گران سیاسی، موجب ایجاد تکاپوی گسترده و بروز اعتصابات پراکنده با رنگ و بوی صنفی – رفاهی در کشور شد. با آغاز مخالفت ها و مبارزات آشکار بر ضد رژیم از نیمه دوم سال 1356ش، و کشته شدن عده ای از مردم در این مبارزات، مبارزه رودررو با ارتش کاملا مسلح، امیدوار کننده به نظر نمی رسید. ازینرو مبارزان به فکر افتادند برای شمول بیشتر مبارزه و ناکارآمد کردن دستگاه سرکوب رژیم، اعتصاب های صنفی – رفاهی را به خواسته های سیاسی گسترش دهند. بدین ترتیب اعتصاب های رفاهی رفته رفته جای خود را به اعتصابهای سیاسی داد و موجب شد تا تمام تلاشهای رژیم برای ایجاد آرامش و بازگرداندن اعتصابیون به سر کار با شکست مواجه شود. نهایتا با در دست گرفتن ابتکار عمل توسط امام خمینی و صدور اعلامیه ها و تعیین اشخاص برای سازماندهی اعتصابات از جانب ایشان، اعتصابیون در یک حرکت منسجم و هماهنگ در فروپاشی رژیم محمدرضا پهلوی نقش اساسی ایفا کردند.